|
انتظار ؛ پایان دوران ؛ سبز یا سرخ ؟!
با نام امید بخش دلهای منتظر ، قاضی همه قضایا و مقدر همه قدرها ؛
با قرار گرفتن در جهانی پر از داده های مترادف و متناقض و پیشرفته شدن علوم مختلف در آن ، چه راهکاری برای مصون ماندن فکر از آسیب های دوران وجود دارد ؟! در مقایسه جهان کنونی با قرن های گذشته با موضوعی خصوصا در میان روشنفکران مواجه می شویم و آن بدبینی نسبت به آینده کره خاک است ؛ در جهانی که به گفته یکی از بزرگان عرصه سیاست ، در صورت بروز جنگ جهانی دیگر (سوم) ، غالب و مغلوب و یا حتی انسانی وجود نخواهد داشت !!!
کاملا بدیهی است که این عقاید و نظریه ها حاکی از دیدگاهی ظاهری نسبت به علل و اسباب پدید آورنده ی دوران زندگی بشر است ؛ طبیعتا حاصل چنین طرز تفکری جز این نخواهد بود که : نابودی جهان در گرو فشار دادن چند دگمه است !!! و حاصلی ندارد جز ناامیدی از آینده ی روشن خود یا فرزندان خود ؛ شاید هم گروهی به کره ماه سفر کرده و برای در امان ماندن خود از همان نقطه دستور انهدام را صادر کنند !
اما حلقه مفقوده ، آن الهامی است که از دین میگیریم و مضمون آن اینگونه است که:جهان صاحبی دارد به نام "خدا" و علتی دیگر و با اصالت تر در اسباب پدیده ها موجود است به نام "غیب" و حاصل این عقیده به اینصورت است که حتی تهدید جهان با خطری در مقیاس کل آن ، باز لطف خداوند است که حافظ هستی و کره خاکی است .
از مطالعه ی منابع اسلامی به این نکته دست می یابیم که روزی کل بشریت نابود میشود همان روز "قیامت" است اما آیا بدست بشر ؟
به گفته ی منابع اسلامی روزی میرسد که همه ی عقلها کامل میشود ؛ در حدیث است که خداوند در آن روز دست لطف بر سر بندگان خود میکشد و بشر عقل خود را باز یافته و دیگر دست از بی عقلی ها بر میدارد. آن دوره زمانی است که عمرها طولانی تر ، بهداشت کاملتر و امنیتی بی مانند بر سر بشریت سایه افکن میشود ؛ حتی درندگان با یکدیگر صلح نموده و زمین ذخایری را که در دل داشته ظاهر میسازد و آسمان نیز خلایق را از رحمت خداوند سیراب میسازد .
دوره ای که از آن سخن رفت ، مثال گذر از تونل تاریکی است که پس از طی آن به روشنایی و فراخی میرسیم و یا مثالی ملموس تر ، بهار طبیعت است؛
در آیات قرآن است که"خداوند زمین را پس از مرگ زنده میگرداند" ؛ این آیه هم در مورد بهار طبیعت صادق است و هم در مورد حیات بشریت پس از دوران تباهی و فساد . بهار بشریت یا نقطه ی اوج ظهور ، زمانی است که در حکومت واحد جهانی ، سراسر عدالت ، معنویت ، خوبی و ترقی خواهد بود ، البته این به آن معنا نیست که امداد غیبی بی دلیل بر بشریت نازل گردد و لازمه ی نیل به چنین مهمی تلاش منتظران و مهیا شاختن جهان است و اعتقاد به غیب و تحقق این شعار که : بایستیم به انتظار ، ننشینیم به انتظار ؛
تا بعد...یاعلی مدد .
|
